Ik krijg vaker kreupele/onregelmatige dieren doorgestuurd van dierenartsen waarbij geen zichtbare afwijkingen geconstateerd zijn. Vaak bevind zich de oorzaak dan elders en is het de taak aan mij om uit te vinden waar en vooral om het probleem op te lossen natuurlijk. Meestal is het een ongelukkige samenloop van blokkades, en zodra die verholpen zijn kan het paard ook weer vrijer bewegen!

Ondanks dat er mogelijk structurele veranderingen zijn, die mogelijk onomkeerbaar zijn, kan een osteopathie behandeling meestal nog steeds veel verlichting geven. Een onderdeel van het lichaam kan dan misschien niet meer goed functioneren, maar als we de rest van het lichaam zo mobiel mogelijk houden, dan kan het lichaam prima compenseren voor de klacht, waardoor pijn en ongemak afnemen of zelfs verdwijnen. Ik heb verschillende technieken in mijn repertoire die ik in kan zetten op basis van geschiktheid voor dit dier.

Jazeker! Een paard met blokkades gaat altijd aangepast bewegen. Hierdoor kan al vroeg slijtage, overbelasting en scheve groei ontstaan. Dat wil je natuurlijk voorkomen!

Iedereen is wel eens tegen zijn schenen geschopt. Het eerste wat je doet is wrijven over je scheenbeen; beweging, druk en warmte zorgen dat de pijn vermindert. Zolang er beweging en warmte is binnen een lichaam worden de pijn-zenuwen onderdrukt, doordat de pijnzenuwen exact dezelfde route volgen als de druk en bewegingszenuwen.

Zodra iets in het lichaam ophoudt met bewegen, worden de pijn-zenuwen niet meer onderdrukt, en ondervind je dus pijn. Door verschillende technieken mobiliseert de osteopaat de blokkades, waardoor beweging weer plaats kan vinden, en de pijn verdwijnt.

Een osteopaat heeft een veel breder werkvlak dan een chiropractor. Chiropractors behandelen enkel het pariëtale gedeelte van het lichaam, dus de botten, spieren, pezen, wervelkolom en alle gewrichten. Een osteopaat kijkt verder. Hij behandelt ook het viscerale (organen) en cranio-sacrale gedeelte (weerstand, hoofdpijn, gedrag). Hij doet dit om een belangrijke reden. Een korte uitleg:

Alle zenuwen uit het hele lichaam delen informatie met elkaar en de hersenen via de ruggenwervels. Van deze informatie is 20% efferent. Dat wilt zeggen; het brengt informatie van het centrale zenuwstelsel naar de spier, het gewricht, het orgaan etc. 80% van deze informatie is afferent. Dat wilt zeggen, sensorische informatie vanuit spieren en organen naar het centrale zenuwstelsel toe. Er wordt dus 4x zoveel informatie vanaf een spier of orgaan naar de wervel gebracht, dan vanuit de wervel naar de spier. Om echt de kern van het probleem aan te pakken, is het dus zeer belangrijk om ook het viscerale en cranio-sacrale gedeelte mee te nemen in de behandeling, gezien daar regelmatig de oorzaak van het probleem ligt. Breng je hier geen verlichting, dan zullen de zenuwen overprikkeld blijven, en is je hervonden beweeglijkheid maar van korte duur, dus ook die in de wervelkolom. Hoe dat komt kan je hieronder lezen.

Informatie van en voor het hele lichaam wordt gedeeld dmv elektrische impulsen die via de zenuwen naar de ruggenwervel lopen. De ruggenwervel is dus een soort verzamelaar van informatie, gecodeerd in elektrische impulsen. In de ruggenwervel zelf is ook een elektrische basis activiteit te vinden. Zodra de irritatie van een spier of orgaan omhoog gaat, worden er sterkere impulsen gestuurd naar de ruggenwervel. Deze elektrische impulsen verhogen de basis activiteit in de wervelkolom. Zodra de basis activiteit in de wervel een bepaalde grens overschrijdt, gaat er een ‘alarm’ af; het lichaam gaat actie ondernemen.

Deze actie bestaan uit het verhogen of verlagen van de activiteit van alle structuren die vanuit deze wervel aangestuurd worden. Denk maar eens aan wat je ziet als iemand buikpijn heeft. Niet alleen de binnenkant doet pijn, maar ook de buikspieren spannen zich aan, waardoor de patiënt voorover zal buigen. Dit komt door bovenstaand principe. Één wervel kan dus meerdere spieren, gewrichten en organen aan laten spannen. Een blokkade beïnvloedt dus op meerdere levels de activiteit in het lichaam.

Absoluut! De behandelwijze wordt altijd aangepast aan de leeftijd van het paard. Zo zal ik bij een extreem jong of wat ouder paard wat zachtere technieken gebruiken dan bij een paard wat vol in training staat. Veel oudere paarden laten een hele revival zien na de behandeling!

De tandarts graag van tevoren, de zadelpasser liever achteraf, de masseur/fysio mag ervoor of erna.

Nee, het paard wordt niet gesedeerd en ik gebruik in principe alleen mijn handen, en soms een reflex-stokje ter ondersteuning van een bepaalde beweging. Sedatie haalt veel motorische en sensorische input weg, waardoor er zowel voor mij als voor het paard veel minder feedback komt op de behandeling. Daarnaast ben ik geen voorstander van het gebruik van hamers etc. Simpelweg omdat de effectiviteit van je behandeling niet in de kracht schuilt die je gebruikt. Sterker nog, je kunt dingen daarmee onomkeerbaar beschadigen!

Een behandeling duurt, inclusief bewegingsanalyse, ongeveer een uurtje. Een herhaalbehandeling binnen 6 maanden meestal iets korter.

Een fysio en masseur focussen zich met name op het buitenste schilletje, dus de spieren en pezen van je dier. Osteopathie behandeld deze indirect, door in te werken op het skelet, op de mobiliteit van de organen en op de fluctuatie van hersen- en lymfevocht. Osteopathie behandeld dus wat meer het binnenste schilletje, wat wel weer effect heeft op het buitenste schilletje. Want minder beperkingen aan de binnekant, geeft meer ruimte aan de buitenkant en minder compensaties!

Desalnietemin zijn er bepaalde gevallen waarbij fysiotherapie en osteopathie elkaar heel mooi kunnen ondersteunen. Bv honden die al heel lang in een compensatiepatroon bewegen of honden die door een gebrek aan core stability steeds opnieuw weer vast lopen in hun lichaam.